Wprowadzenie do modlitwy opartej na drugim czytaniu z 22 Niedzieli Zwykłej – 30.08.2009
SŁOWO BOŻE: Bracia moi umiłowani: Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń. A przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata. [Jk 1,17-18.21b-22.27]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy siebie stojących wobec Boga wyciągającego do nas ręce pełne darów, którymi chce nas ubogacić.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy o dogłębne poznanie dóbr otrzymanych od Boga po to, by Go we wszystkim ukochać, wprowadzając w życie Jego Słowo i zachowując siebie wolnymi od wpływów świata.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry
Jakub przypomina adresatom swego listu, że każde dobro i wszelki dar, jaki otrzymują, zstępują z góry, od Boga Ojca, który zrodził człowieka przez słowo prawdy. Spróbujmy jak najgłębiej przeżyć prawdę o tym, jak wiele dóbr otrzymaliśmy od Boga, począwszy od darów ogólnoludzkich, a skończywszy na tych osobistych, danych właśnie nam, a nie komuś innemu.
Zobaczmy i rozważmy z wdzięcznością wszelkie dary Boże, przechodząc od ogółu do szczegółów naszego życia, dostrzegając jak Bóg nas prowadził, będąc obecnym i obdarowując nas tak licznymi darami. Starajmy się ponownie poczuć się kochanymi przez Boga osobiście, ważąc z wielkim uczuciem to, kim dla Niego jesteśmy i co dzięki Niemu posiadamy, we wszystkich wymiarach naszego istnienia.
2. Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo
Apostoł zachęca do przyjęcia w duchu łagodności słowa, które Bóg zaszczepił w sercach adresatów jego listu. To przyjęte Słowo ma moc zbawić ich dusze, kiedy jest ono wprowadzane w życie. Oznacza to, że głoszone Słowo Boże zawiera w sobie niesłychaną moc, poprzez którą Bóg skutecznie może dotykać każdego ludzkiego serca. To dotknięcie zwraca ludzkie serce ku Bogu, rodząc w człowieku wiarę i tak prowadząc go do zbawienia. Stąd wszelka działalność Kościoła powinna rozpoczynać się od doprowadzenia przyszłych uczniów Chrystusa do spotkania ze Słowem Bożym, bo przez nie mówi do nich sam Chrystus. Od człowieka jednak zależy, czy wprowadzi w czyn mądrość Bożą, czy też będzie oszukiwał siebie samego i innych, będąc słuchaczem słowa bez wprowadzenia w życie tego, co ono niesie.
Jakie jest nasze podejście do Słowa Bożego? Czy mamy poczucie, że przez nie mówi do nas Chrystus? Czy czujemy, że jest ono zaszczepione w naszych sercach, by przynosić szlachetne owoce dobrych czynów?
3. Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca
Jakub poucza adresatów swego listu o religijności, która powinna być zawsze czysta i bez jakiejkolwiek skazy wobec Boga, naszego Ojca. Taka postawa wyraża się według niego wpierw w czynnej opiece nad sierotami i wdowami, by stać się dla nich wsparciem w ich utrapieniach pochodzących z braku męża czy ojca. Równocześnie powinno się zadbać o zachowanie siebie samego nieskalanym od wpływów świata, w którym się żyje, czyli krótko mówiąc – wolnym od wpływów Złego.
Poznawanie społeczeństwa, w którym żyjemy i do którego jesteśmy posłani, by mu głosić Jezusa, jest konieczne, by jak najlepiej docierało do osób to, co mamy im przekazać. Ryzykiem jest jednak zawsze to, że zamiast wpływać na społeczeństwo w sposób pozytywny, pozwolimy mu wpłynąć negatywnie na nas, co doprowadzi do osłabienia naszej gorliwości i do naśladowania jego światowych tendencji, zamiast przekazywania środowisku naszych wartości.
Jaka jest nasza religijność? Czy opiekujemy się potrzebującymi naszego wsparcia w ich życiowych utrapieniach? Jaki jest nasz wpływ na otaczający nas świat? Jaka nasza wolność od wpływów negatywnych, płynących z otaczającego nas świata?
ROZMOWA KOŃCOWA: Prośmy Jezusa, byśmy wsłuchani w Jego Słowo odczuwali jego mądrość i wprowadzali ją w życie. Zawierzmy Duchowi naszą religijność, prosząc by nas uwalniał w niej od wpływów światowych i pomógł nam wyrażać ją w konkretnych czynach miłosierdzia wobec najbardziej potrzebujących. I podziękujmy Ojcu za Jego dary otrzymane i wciąż otrzymywane, szczególnie za te otrzymane w ostatnim czasie.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ
PS: Polecam się modlitwie wszystkich korzystających z moich wprowadzeń do modlitwy. Proście, bym dobrze mógł służyć w mojej nowej misji otrzymanej w Zakonie, jako że od 26 sierpnia obejmuję funkcję magistra nowicjatu w Starej Wsi. Obiecuję dalej dawać Wam wprowadzenia do modlitwy, przynajmniej do końca tego roku liturgicznego. Zapraszam do odwiedzenia naszych stron internetowych: www.jezuici.pl/nowicjatpme