Wprowadzenie do modlitwy opartej na drugim czytaniu z 22 Niedzieli Zwykłej – 31.08.2008
SŁOWO BOŻE: „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.”
[Rz 12,1-2]
OBRAZ DO MODLITWY: spójrzmy na Jezusa, który idzie przez życie dobrze czyniąc, wypełniając wolę Ojca we wszystkim i do końca i tak sprawiając Ojcu przyjemność.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy o to, byśmy odnawiając nieustannie swój umysł byli wolni od wzorców tego świata i umieli jasno rozpoznawać, jaka jest wola Boża wobec nas, co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. Abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną
Znajdujemy w zachęcie Pawła dość ogólnie sformułowaną zasadę życia chrześcijańskiego. Jest to tak naprawdę pewna modyfikacja wezwania do naśladowania Chrystusa, bowiem w ofierze streszcza się najpełniej istota Jego życia. Stąd też, jeśli będziemy w naszym życiu zdobywać się dzień po dniu na pewne ofiary i poświęcenia, to wtenczas naprawdę staniemy się naśladowcami Chrystusa.
W postawie chrześcijanina ma być dostrzegalna ciągła gotowość oddania się Bogu bez reszty. „Ciało” tym razem w ustach Pawła oznacza naszą doczesną, ziemską egzystencję. Uśmiercenie daru składanego Bogu to istotny element każdego obrzędu ofiarniczego, tu oczywiście nie chodzi o dosłowną interpretację, ile raczej o symboliczne znaczenie. Powinna też być to ofiara święta ze względu na absolutną świętość Boga. Gdy spełnia takie warunki, jest Mu ona miła. Składanie Bogu tej nowej ofiary jest nazwane rozumnym kultem, czyli kultem pełnym świadomości, a nie tylko zrutynizowanym gestem.
Jaka jest nasza ofiara życia dla Boga? Czy oddajemy mu się pełnią naszego życia i świętości, do końca i bez reszty, na wzór Jego Syna Jezusa Chrystusa? Czy wpatrywanie się w Jezusa uczy nas, na czym ma polegać ofiarowanie naszego życia Bogu?
2. Przemieniajcie się przez odnawianie umysłu
Dalej Paweł daje adresatom listu wpierw przestrogę, a potem pozytywny nakaz. Przestrzega ich przed tym wszystkim, co proponuje im świat jako wzorzec ich życia, ostrzega przed przyjęciem tego jako modelu swego postępowania. Nakazuje natomiast nieustanną przemianę dokonującą się przez odnawianie umysłu. Umysł jest narzędziem, dzięki któremu człowiek jest zdolny do wydania krytycznego sądu odnośnie własnego postępowania, zwłaszcza grzesznego. Jednak jego możliwości są ograniczone w związku z powiązaniami z „ciałem” rozumianym jako zepsuta część natury ludzkiej. Chodzi zatem o zmianę dotychczasowego sposobu myślenia na nowy, oparty na duchu Chrystusa, którego przyjmuje człowiek do swego serca, i który kształtuje jego umysł na wzór Jezusa.
Czym zalewa świat nasz umysł poprzez telewizję, radio, Internet, prasę? Czy wzorce naszego postępowania czerpiemy ze Słowa Bożego, czy też ze słowa niesionego przez świat? Jak odnawiamy, oczyszczamy nasz umysł, by był on poddany Bożym natchnieniom?
3. Abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża
Paweł wyciąga na koniec wniosek, że tak odnowiony duch ludzki, wsparty duchem Jezusa, będzie w stanie zrozumieć w pełni, na czym polega wola Boża, będzie w stanie ją rozpoznać, kiedy się będzie objawiała. I tę wolę Bożą opisuje apostoł trzema określeniami. Jest to zapewne coś, co jest dobre moralnie, co przynosi dobro zarówno samej osobie pełniącej wolę Boga, jak i innym ludziom. Jest to również coś, co jest dla Boga przyjemne, bo tak opisuje się rodzaj specyficznej przyjemności Boga jako Jego reakcji na dobro czynione przez człowieka. I w końcu jest to doskonałe, bo ulepsza zarówno nas, jak i otaczający nas świat.
Jak my odczytujemy wolę Boga w naszej codzienności? Czy szukamy tego, co naprawdę przynosi dobro nam i innym ludziom? Czy jest dla nas ważne, by sprawiać Bogu przyjemność naszym postępowaniem, nie dla zyskania czegoś od Niego, ale dla Niego samego?
ROZMOWA KOŃCOWA: Poprośmy Boga, byśmy wpatrując się w Jezusa, przeszli przez życie dobrze czyniąc, wypełniając we wszystkim wolę Ojca i tak sprawiając Mu przyjemność. Zawierzajmy Duchowi Świętemu nasze odnawianie umysłu, by nas chronił od wpływów światowego sposobu myślenia i w taki sposób odnowił nasz umysł, byśmy mieli łatwość w rozpoznawaniu woli Bożej na co dzień. Złóżmy Bogu miłą ofiarę z naszego życia, pragnąc, by było święte jak życie Jezusa.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ