Wprowadzenie do modlitwy opartej na Ewangelii z 6 Niedzieli Wielkanocnej – 13.05.2007
HISTORIA: Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.”
[J14,23-29]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy Jezusa nauczającego w Wieczerniku jedenastu apostołów, tuż po umyciu im nóg, i spróbujmy poczuć się uczniami Jezusa, którym przekazuje On to, co jest dla Niego najistotniejsze.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy o przyjęcie w pełni nauki Jezusa i o otwarcie się na dar Ducha Świętego jako wewnętrznego Nauczyciela i na dar pokoju wewnętrznego, jaki On przynosi.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. Miłować to zachowywać naukę Jezusa
Pan Jezus przekazuje apostołom bardzo ważną prawdę o tym, czego oczekuje od nich w relacji do Niego. Ich miłość ma polegać nie na słowach, lecz na konkretnej postawie: przyjęciu Jego nauczania i wprowadzaniu go w życie. Kto czuje się kochany przez Jezusa, ten ma głębokie przekonanie, że Jego nauczanie wypływa z miłości i jest dzieleniem się mądrością, która czyni nas szczęśliwszymi, gdy wprowadzamy ją w życie, ponieważ pozwala nam realizować pełnię swego człowieczeństwa.
Czy odbieramy nauczanie Jezusa jako przejaw Jego miłości, która dzieli się z nami swoją mądrością? Jakie jest nasze życie Jego nauczaniem, przejawiające naszą wdzięczną odpowiedź na Jego miłość?
2. Wewnętrzny Nauczyciel
Jezus obiecuje apostołom Ducha Świętego, który będzie im przypominał to wszystko, na co patrzyli będąc z Nim. W ten sposób będzie ich prowadził, ucząc konkretnego zastosowania nauczania Jezusa w ich życiu na co dzień. Duch Święty odkrywa i nam aktualność Ewangelii w każdej przeżywanej przez nas sytuacji życiowej. Będąc swoistym artystą, chce odtworzyć obraz Jezusa w naszym życiu. Swoimi dobrymi natchnieniami przypomina nam sceny ewangeliczne czy też słowa Jezusa. Jeżeli pójdziemy za Jego natchnieniem wprowadzając je w życie, to stopniowo rysy Jezusa będą się pojawiać w naszym życiu.
Jak traktujemy natchnienia duchowe, które uczą nas zastosowania Ewangelii w życiu? Czy rysy Jezusa są już czytelne w naszych codziennych postawach?
3. Dar pokoju Chrystusowego
Świat przekonuje, że pokoju można zażywać wtedy tylko, gdy wszystko rozwija się pomyślnie i gdy nie spotykamy się z przeciwnościami. Jeśli szukamy takiego pokoju, jaki daje świat, to będzie on niezwykle kruchy i nietrwały.
Dla nas racją, dla której zawsze możemy trwać w pokoju, jest zaufanie do słów Jezusa, który oświadcza, że daje nam swój pokój. Źródłem takiego pokoju jest Duch Święty. Życie świętych, przepełnionych pokojem ducha nawet w trudnych doświadczeniach, jest potwierdzeniem Boskiego źródła pokoju. Także w nas Duch Święty może wprowadzać ów pokój, którego nie będą w stanie zniszczyć ani życiowe burze, ani ciężkie chwile duchowe. Ochrania nas on nie tylko od zewnętrznych wrogich wpływów, ale również od naszej własnej słabości i lęku, które również są częstymi źródłami braku pokoju w nas.
Co zabiera nam pokój wewnętrzny, jakie burze życiowe czy jakie lęki wewnętrzne? Na czym lub na kim opieramy swój pokój serca?
ROZMOWA KOŃCOWA: Powierzmy Jezusowi swoje życie prosząc Go, byśmy nauczyli się kochać Go realizując w swoim życiu Jego nauczanie. Prośmy o otwartość na natchnienia Ducha Świętego, byśmy pozwolili prowadzić się Jego natchnieniom i w ten sposób coraz bardziej upodabniali się do Jezusa. Prośmy o duchowy pokój zdolny pokonać nasze życiowe burze i duchowe rozterki.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ