SŁOWO BOŻE: Bracia: przecież słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię. [Ef 3,2-3a.5-6]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy dziś tych trzech pogan, którzy przychodzą do Nowonarodzonego Jezusa, mędrców ze Wschodu oddających Mu hołd w betlejemskim domu, do którego przeniosła się święta Rodzina, kiedy po spisie ludności zrobiło się luźniej w miasteczku.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy Jezusa o łaskę, byśmy poczuli mocniej łaskę bycia dziedzicami obietnic Bożych zawartych w Ewangelii i członkami Ciała Jezusa, którym jest Kościół.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY: Uroczystość Objawienia Pańskiego, znana też jako święto Trzech Króli, oznacza, że Jezus przyszedł na świat dla wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli, a nie tylko do Narodu Wybranego, choć w nim się urodził jako jeden z członków tego narodu. Święty Paweł, z tego narodu się wywodzący, też ma o tym głębokie przeświadczenie, wypływające z osobistego doświadczenia duchowego.
1. Przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica
Paweł ukazuje adresatom swego listu tę rolę, jaką – według jego głębokiego przekonania – Bóg mu powierzył w swoim zbawczym dziele. Łaska, jakiej mu udzielił Bóg, nie była dana tylko dla niego samego, ale przede wszystkim dla tych, do których był posłany. Została mu objawiona przez Boga tajemnica o zmartwychwstałym Chrystusie, którą dzieli się z wszystkimi, do których posłał go Bóg, także z adresatami swego listu, którym wcześniej tę tajemnicę głosił osobiście. Nie była ona objawiona wcześniejszym pokoleniom, lecz została objawiona właśnie w tym czasie, w którym żył Paweł i adresaci jego listu. Nie chodzi tu o jakieś tajemne sprawy mu przekazane, lecz o Ewangelię o Jezusie Chrystusie.
Jak korzystamy z tego, co Paweł objawia w swoich listach z Ewangelii o Jezusie? Czy nam również objawia ją Bóg w naszych sercach podczas naszej modlitwy?
2. Objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom
Paweł jest głęboko przekonany, że objawiona mu tajemnica ewangeliczna nie była ukazana przez Boga wyłącznie jemu. Bóg wybrał sobie także innych apostołów i proroków, by ją przez Ducha Świętego objawiać dla dobra Kościoła i dla jego rozwoju. Boże dzieło potrzebuje i jednych, i drugich, zarówno apostołów, jak i proroków. Czasem te charyzmaty łączą się w jednej osobie, jak to było w przypadku Pawła, a czasem pojawiają się jako dwie różne formy powołania w Kościele. I jedni, i drudzy służą przekazywaniu ewangelii zbawczej tym, do których są posyłani. I jednym, i drugim asystuje Duch Święty, objawiając im to, co mają innym przekazywać.
Czy mamy takie poczucie, że jesteśmy przez Boga prowadzeni do pełni prawdy objawionej zarówno przez dzisiejszych apostołów należących do hierarchii Kościoła, jaki i przez proroków, którzy niekoniecznie z hierarchii się wywodzą? Czy może my sami czujemy w sobie prorockie poruszenia służące głoszeniu Ewangelii w sposób zrozumiały i poruszający głębie ludzkich serc? A jeśli należymy do apostołów, to na ile pozwalamy działać przez nasze nauczanie Duchowi Świętemu?
3. Poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała
Paweł przechodzi na koniec do ukazania owej tajemnicy, która została mu objawiona. Pisze on do gminy chrześcijańskiej wywodzącej się z pogan uświadamiając im, zapewne nie po raz pierwszy, że są oni współdziedzicami i współczłonkami Ciała Chrystusowego, którym jest Kościół, oraz że są współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie danej im przez Jego Ewangelię. Mogą się ucieszyć tym, że dziedzictwo Bożych obietnic nie należy już tylko do narodu wybranego, ale również do tych, którzy poszli za Jezusem przyjmując Jego Ewangelię. A właśnie do nich należą adresaci listu Pawłowego.
Jak mocne jest w nas poczucie bycia członkami Ciała Jezusa, a przez to dziedzicami obietnic przez Niego przyniesionych i zawartych w Ewangelii? Czy wierzymy w spełnianie się Jego obietnic w naszym życiu i czy dostrzegamy, jak to się dokonuje?
ROZMOWA KOŃCOWA: Prośmy Jezusa, byśmy otworzyli się na Jego Ewangelię i na zawarte w niej obietnice. Polecajmy Mu nasze wsłuchiwanie się w nauczanie dzisiejszych apostołów i proroków, byśmy dzięki temu wzrastali w wierze w realizację Bożych obietnic w naszym życiu. Otwórzmy się też na możliwość stawania się prorokami w tym środowisku, w którym żyjemy, i w takich formach, w jakich Bóg tego od nas zapragnie.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ