Wprowadzenie do modlitwy opartej na drugim czytaniu z Uroczystości Zesłania Ducha Świętego – 31.05.2009
SŁOWO BOŻE: Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. [1 Kor 12,3b-7.12-13]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy scenę zstąpienia Ducha Świętego na zgromadzonych w Wieczerniku apostołów oraz innych uczniów i uczennice wraz z Maryją.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy o pełniejsze otwarcie się na Ducha Świętego i Jego różnorodne dary łaski w naszym życiu osobistym i w życiu innych ludzi; prośmy też o jedność wewnątrz Kościoła i w naszych wspólnotach.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch
Mamy tutaj u Pawła formułę trynitarną. Najpierw przywołuje Ducha Świętego, któremu przypisuje szczególne dary łaski, czyli charyzmaty, jakimi obdarza On ludzi w Kościele. Potem wymienia Syna Bożego jako Pana Kościoła odpowiedzialnego za udzielanie różnych posług w tym Kościele. I w końcu pojawia się Bóg Ojciec, odpowiedzialny za wszelkie działania, jako sprawca wszystkiego we wszystkich. Można jednak zobaczyć jak cała Trójca współdziała w każdym człowieku, by był on oddany w służbie wspólnocie, do której należy. Dzięki szczególnym darom łaski człowiek podejmuje różne posługi w Kościele, które wyrażają się konkretnymi działaniami. Taka jedność, jaka istnieje w Trójcy, ma być obecna również w człowieku, który podejmuje posługi i działania wewnątrz wspólnoty, ożywiony darami łaski. I taka jedność wewnętrzna prowadzi również do tworzenia jedności we wspólnocie.
Jaka jest nasza więź z każdą z Osób Boskich? Czy widzimy w sobie harmonię, wpływającą na nasze posługi w Kościele i na podejmowane działania? Czy nasze posługi służą jedności we wspólnocie, do której należymy?
2. Wszystkim objawia się Duch dla wspólnego dobra
Zróżnicowanie członków Kościoła jest czymś z góry zamierzonym przez Boga. Jako że różne są zadania, wyznaczone przez Boga poszczególnym członkom wewnątrz Kościoła, zróżnicowane są także dary łaski, którymi obdarza ich Duch Święty dla dobra tego Kościoła. Duch Święty objawia te różnorodne dary duchowe i udziela ich nie tylko dla dobra osoby je posiadającej, ale dla dobra całej wspólnoty Kościoła.
W tekście proponowanym na liturgię dnia dzisiejszego charyzmaty wymienione przez Apostoła są opuszczone. Warto je jednak przypomnieć bez wchodzenia w szczegóły. Są to następujące dary: dar mądrości słowa, umiejętność poznawania według Ducha, dar wiary w Duchu, łaska uzdrawiania w Duchu, dar czynienia cudów, proroctwo, rozpoznawanie duchów, dar języków i łaska tłumaczenia języków.
To zestawienie darów Ducha Świętego jest tylko wymienieniem przykładów tych darów. A więc nie jest to pełna lista darów Ducha Świętego. Duch Święty nie jest ograniczony w swym działaniu żadną listą ani żadnym zestawieniem. On obdarza wyznawców Chrystusowych tymi darami, które są im potrzebne dla spełnienia wyznaczonych im zadań zarówno w Kościele, jak i w świecie. Jakie są nasze własne zadania w Kościele i w świecie, i jakimi darami Ducha Świętego zostaliśmy obdarzeni, by je podjąć? Czy czasami nie marnujemy tych darów łaski, którymi zostaliśmy obdarowani?
3. Wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem
W społeczeństwie, w którym były głębokie podziały, chrześcijanie stanowili jedno, będąc skupieni wokół Jezusa i Jego słowa. W Kościele Chrystusowym nie ma podziałów między tymi, którzy są Żydami, albo nimi nie są; czy tymi, którzy są niewolnikami, a ludźmi wolnymi. W Jego Kościele nie ma podziałów między człowiekiem a człowiekiem. Jeśli takie podziały występują, to tworzą je sami ludzie, którzy niewiele zrozumieli z ducha Ewangelii. Skoro wszyscy w tym samym Duchu zostali ochrzczeni, to wszyscy taką samą miłością Chrystusa są umiłowani. I skoro są napojeni jednym Duchem, to On tworzy jedność serc w Ciele Kościoła, które ożywia.
Jakie podziały grożą naszym wspólnotom? Co czynimy, by wprowadzać jedność, która potrzebna jest w Ciele, by dobrze funkcjonowało i było znakiem dla niewierzących? Jak się napełniamy Duchem Świętym, by mógł On nas prowadzić poprzez Słowo Boże, które czyni w nas żywym i skutecznym?
ROZMOWA KOŃCOWA: Prośmy Ducha Świętego, by nas napełniał swoimi łaskami, i by te, które już w nas złożył, mogły służyć dobru Kościoła i naszej konkretnej wspólnoty. Zawierzmy Jezusowi posługę, jaką pełnimy w Jego Kościele, by mogła ona być realizowana według Jego zamysłu, dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół. I prośmy Boga Ojca, by wszelkie nasze działania z Niego wypływały i z Jego mocy czerpały moc do tworzenia dobra wokół nas.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ