Wprowadzenie do modlitwy opartej na drugim czytaniu z Trzydziestej Trzeciej Niedzieli Zwykłej – 15.11.2009
SŁOWO BOŻE: Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego. Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. [Hbr 10,11-14]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy Jezusa wywyższonego na krzyżu, gdzie to Jego ofiara niweczy grzech i wszystko, co do niego prowadzi.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy, byśmy pozwolili Jezusowi zgładzić wszystkie nasze grzechy i to, co do nich prowadzi, i by udoskonalił nas i uświęcił swoją ofiarą krzyżową, która uobecnia się w każdej eucharystii.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. Każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby
Autor listu używając określenia „każdy kapłan”, a nie arcykapłan, wskazuje wyraźnie, że ma on na myśli służbę kapłańską wykonywaną codziennie, związaną z wszelkimi formami i obrzędami składania ofiar. Powtarzanie składania ofiar było czymś nieodłącznym w narodzie wybranym i na tamtym etapie historii zbawienia było niczym nie dającym się zastąpić elementem życia religijnego. Ponieważ nie uwalniały one od grzechów raz na zawsze, należało je nieustannie powtarzać.
Czy mamy poczucie, że Bóg prowadzi człowieka stopniowo poprzez historię zbawienia i że nasza historia zbawienia ma korzenie w historii narodu wybranego? Jaka jest nasza osobista historia zbawienia, historia relacji z Bogiem i Jego miłosierdziem, gładzącym nasze grzechy?
2. Zasiadł po prawicy Boga
Zasiadając na tronie, Jezus jest przeciwstawiony kapłanom Starego Testamentu, którzy w pozycji stojącej stale wykonują służbę składania ofiar. Każdy kapłan starotestamentalny stawał codziennie do składania ofiar, Chrystus natomiast złożywszy jedną jedyną ofiarę na krzyżu, raz na zawsze zasiadł w chwale po prawicy Boga Ojca. Zadaniem kapłanów i sensem istnienia kapłaństwa jest prowadzenie ludzi do Boga. Już za dni swego ziemskiego życia Chrystus czynił to nieustannie, a teraz jest takim kapłanem, który dzięki zasiadaniu po prawicy Bożej, czyli w bezpośredniej bliskości Boga, misję tę wykonuje w stopniu absolutnym. Uwielbiony Chrystus zasiada z Bogiem dzieląc Jego majestat i chwałę. Jako kapłan, już nie ofiaruje i nie usługuje, lecz siedzi i króluje. Ponieważ zasiada po prawicy Boga, nie musi spełniać żadnej posługi, lecz jedynie oczekuje, „aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego”.
Jak odczuwamy kapłaństwo Jezusa zasiadającego po prawicy Ojca i wstawiającego się za nas u Niego? Czy wierzymy, że wszyscy Jego nieprzyjaciele, który równocześnie są naszymi wrogami, dzięki mocy płynącej z ofiary krzyżowej, legną u Jego stóp pokonani na zawsze?
3. Udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani
Chrystus złożył jedną ofiarę i tą jedną ofiarą udoskonalił na wieki tych wszystkich, którzy są uświęcani. Przez oczyszczenie sumienia, aby ludzie mogli wielbić Boga żywego, Jezus umożliwił swoim uczniom i naśladowcom dostęp do Ojca. Uczestniczą oni w Jego kapłańskim uświęceniu. Ofiara Chrystusa jest jedna i jedyna, a powtarza się ją tylko ze względu na ludzi, aby stale i w każdym czasie mogli się uświęcać. Wszystkie zapowiedzi kapłaństwa w Starym Przymierzu znajdują swoje wypełnienie w Chrystusie Jezusie, który jedyną ofiarą swego Krzyża udoskonalił na wieki nas, którzy jesteśmy uświęcani. Choć odkupieńcza ofiara Chrystusa jest jedyna, wypełniona raz na zawsze, to jednak uobecnia się ona nieustannie w Ofierze eucharystycznej Kościoła. Wszelkie środki naszego uświęcenia, choć ponawiane, biorą swą skuteczność z jednej, jedynej ofiary krzyżowej Chrystusa.
Jak pozwalamy udoskonalać się i uświęcać ofierze Krzyża Jezusowego? Jak każda eucharystia prowadzi nas do uświęcenia i udoskonalania? Czy oczyszcza się w niej nasze sumienie, dając pełniejszy dostęp do Boga Ojca?
ROZMOWA KOŃCOWA:. Podziękujmy Jezusowi za Jego kapłańską ofiarę na krzyżu i za to, że pozwala nam ją uobecniać i z jej mocy korzystać w każdej ofierze eucharystycznej. Prośmy, by korzystanie z eucharystii udoskonalało nas i uświęcało oczyszczając nas z naszych grzechów i dając pełniejszy dostęp do Boga Ojca przez Jezusa zasiadającego po Jego prawicy.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ