7. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Siódme błogosławieństwo Jezusa dotyczy tych, którzy czynią pokój. W języku biblijnym słowo pokój (szalom) nie oznacza jedynie przeciwieństwa wojny czy spokojnego życia. Pokój w Biblii to pomyślność, szczęście, dobrobyt codziennego istnienia, harmonia, w jakiej znajduje się człowiek w stosunku do Boga, innych ludzi, całej natury i siebie samego.
W języku hebrajskim i arabskim słowo pokój (szalom, salamalek) zawiera się w codziennym pozdrowieniu. Ludzie życzą sobie pokoju w czasie powitania i pożegnania. W życzeniach pokoju zawierają się wszystkie dobra materialne i duchowe.
Słowa Jana Pawła II (Toruń, 7 czerwca 1999): Zwracając się do apostołów w wieczerniku przed swoją męką i śmiercią, Chrystus powiedział wyraźnie: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję» (J 14, 27). Podczas gdy ludzie rozumieli pokój przede wszystkim na płaszczyźnie doczesnej i zewnętrznej, Chrystus mówi, że wypływa on z porządku nadprzyrodzonego, że jest wynikiem zjednoczenia z Bogiem w miłości.
Kościół nieustannie żyje Ewangelią pokoju. Głosi ją wszystkim ludom i narodom. Niestrudzenie ukazuje drogi pokoju i pojednania. Wprowadza pokój, burząc mury uprzedzeń i wrogości między ludźmi. Czyni to przede wszystkim przez sakrament pokuty i pojednania, niosąc łaskę Bożego miłosierdzia i przebaczenia, dociera do samych korzeni ludzkich niepokojów, leczy zranione grzechem sumienia, tak że człowiek doznaje wewnętrznego ukojenia i staje się nosicielem pokoju. Kościół dzieli się też tym pokojem, którego sam na co dzień doświadcza w Eucharystii. Eucharystia jest szczytem naszego pokoju. W niej dokonuje się ofiara pojednania z Bogiem i braćmi, rozbrzmiewa słowo Boże zwiastujące pokój, płynie nieustanna modlitwa: «Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem». W Eucharystii otrzymujemy dar samego Jezusa, który ofiaruje siebie i staje się naszym pokojem. Doświadczamy wówczas ze szczególną wyrazistością, że tego pokoju świat dać nie może, bo go nie zna (por. J 14, 27).
Pośród różnych dróg prowadzących do pełni szczęścia, Chrystus wskazuje i tę, która prowadzi poprzez czynienie pokoju i dzielenie się nim z innymi. Ludzie pokoju godni są imienia synów Bożych. Takich Chrystus nazywa szczęśliwymi.
Pytanie dla mnie: Czy jestem człowiekiem dialogu i pokoju? Co wnoszę w życie innych ludzi?
Wszystkie błogosławieństwa najpełniej realizują się w Jezusie. Można więc powiedzieć, że Jezus to Człowiek Błogosławieństw. Szczególnie mocno i wyraziście błogosławieństwa wypełniają się w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.
Możemy tę medytację przeżyć również w taki sposób, że będziemy powoli czytać opis męki Jezusa i odkrywać w obliczu, słowach i postawie Jezusa Człowieka Błogosławieństw (Mt 26 – 27).
Możemy również zastanowić się nad pojęciem szczęścia. Błogosławiony – znaczy szczęśliwy w sposób prawdziwy, autentyczny. Czy jestem błogosławiony, szczęśliwy? Czy jestem wobec Boga zadowolony z mojego życia? Dlaczego tak? Dlaczego nie?
Stanisław Biel SJ