Idźcie i głoście światu Ewangelię
Modlitwa przygotowawcza – CD 46
Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały jego Boskiego Majestatu.
Wyobrażenie miejsca
Przedstawmy sobie Jezusa na górze w otoczeniu uczniów i wstępującego do nieba. Wsłuchajmy się w słowa Jezusa skierowane do uczniów.
Prośba o owoc
Prośmy o wiarę w obecność Jezusa pośród nas aż do skończenia świata oraz o wypełnienie nakazu głoszenia Ewangelii.
1. Z wniebowstąpieniem Jezusa zakończyła się Jego ziemska misja. Przed wstąpieniem do nieba Jezus przekazuje swoim uczniom polecenie głoszenia Ewangelii całemu światu. Słowo „idźcie” wskazuje na ruch, działanie, podjęcie inicjatywy, aby dobra nowina o zbawieniu dotarła aż po krańce ziemi. Uczeń Jezusa nie może się zatrzymać, nie może pozostać w bezruchu, ale winien działać i pozyskiwać ludzi dla Boga, dla Ewangelii.
Odtąd zadaniem uczniów Jezusa będzie głoszenie „kerygmatu” – wezwania do wiary w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który stał się człowiekiem, umarł, zmartwychwstał i przez swoją śmierć na krzyżu wyjednał zbawienie całemu światu. Konsekwencją przyjętego kerygmatu (nawrócenia) będzie udzielanie chrztu świętego. Bo tylko człowiek nawrócony może w pełni przyjąć słowa Ewangelii.
Czy moje serce jest otwarte na Jezusa i czy słyszę słowa skierowane do mnie „idźcie”? Czy nie zatrzymuję się w drodze, zmęczony życiem i wymaganiami Ewangelii? A może oglądam się wstecz, brakuje mi inicjatywy i przyzwyczaiłem się do utartych schematów działania? Co stoi na przeszkodzie w podjęciu wspólnej wędrówki z Jezusem i głoszeniu Ewangelii?
2. Głoszenie Ewangelii jest niemożliwe bez pomocy Ducha Świętego. Jak mówi św. Paweł: „Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»” (1Kor 12, 3). Dlatego Jezus wstępując do nieba obiecał swoim uczniom zesłanie Ducha Świętego. To Duch Święty uzdolni zalęknionych uczniów do odważnego głoszenia słowa Bożego. To dzięki asystencji Ducha Świętego dobra nowina o zbawieniu dotarła do naszych czasów i do mnie osobiści.
W sakramencie bierzmowania otrzymujemy pełnię Ducha Świętego, tą samą łaskę, jaka została udzielona uczniom Jezusa po wniebowstąpieniu. Potrzebujemy wciąż na nowo powracać do tej łaski sakramentalnej, aby wydobywać z niej siłę do wierności na co dzień Ewangelii i w dawaniu świadectwa o Jezusie. Czy powracam do darów Ducha Świętego otrzymanych w sakramencie bierzmowania? Który z darów Ducha Świętego jest mi szczególnie potrzebny i czy o niego proszę? Czy zwracam się w modlitwie do Ducha Świętego w momentach bezradności, niepewności, wypalenia o ożywienie mojej wiary? Czy osoba Ducha Świętego jest mi bliska?
3. Jezus wstępując do nieba zapewnia swoich uczniów o swojej ciągłej obecności: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Nie będzie to obecność fizyczna, do której byli przyzwyczajeni uczniowie, ale będzie to obecność poprzez działającego Ducha Świętego. Jak Jezus jest obecny dzisiaj pośród nas, w swoim Kościele? Jezus jest obecny wśród nas poprzez swojego Ducha w słowie Bożym, sakramentach świętych oraz jest obecnych w siostrach i braciach.
Czy doświadczam żywej obecności Jezusa w znakach sakramentalnych, szczególnie w sakramencie pojednania i Eucharystii? Czy sięgam po słowo Boże, aby nasycić się nim i obrać właściwy kierunek drogi? Czy odnajduję obecność Jezusa w siostrach i braciach stawianych na mojej drodze życia?
Rozmowa końcowa
W rozmowie końcowej podziękuj Jezusowi za Jego obecność w Kościele dzisiaj. Proś o entuzjazm w pójściu za Jezusem i głoszeniu słowa Bożego. Na zakończenie odmówić Ojcze nasz.
Jerzy Mordarski SJ