XVI Niedziela Zwykła – Mt 13, 24-30 – 19 lipca 2020

Zboże i chwast

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:

«Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.

A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?” Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?”

A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”». Mt 13, 24-30

Modlitwa przygotowawcza – CD 46

Będę prosił Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku służbie i chwale Jego Boskiego Majestatu.

Wyobrażenie miejsca

Jezus w otoczeniu uczniów przemawia do tłumów.

Prośba o owoc

Będę prosił o dar rozumienia Jezusowego nauczania, abym mógł stosować je w swoim życiu.

1. Królestwo niebieskie podobne jest do… no właśnie nie do roli, na której rosną różne rośliny. Nie nastaje w czasie uprawy czy też żniwa. Podobne jest do człowieka. Człowiek jest Królestwem niebieskim. To nie odległa rzeczywistość gdzieś w niebie. Królestwo Boże jest w was (Łk,17,21). Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka… Rzeczywistość Boża dzieje się w naszym wnętrzu. W nas rośnie zboże i rosną chwasty; długo obok siebie.

(Uwaga: W wielu współczesnych tłumaczeniach Ew. Łukasza przetłumaczono: Królestwo Boże jest pośród was. Jest to wpływ współczesnej teologii. W Wulgacie, u Ojców Kościoła i aż po współczesność tłumaczono: w was, jak to wynika z podstawowego sensu greckiego słowa entos.)

2. Człowiek, który sieje, zasiewa zboże dobra i chwasty zła. To dramat każdego z nas. Chcemy siać dobro, aby przynosiło pożytek dla wszystkich, a wciąż mieszamy to ze słabością, grzechem. Bóg nie tępi grzechu i zła od razu. Pozwala mu róść do czasu. Wydaje się mało roztropne tolerowanie takiego stanu rzeczy, bo chwasty się rozplenią. Bóg poradzi sobie z ich usunięciem. Cenne dla Niego jest dobro, które czasem zagłuszane, pomniejszane jest i mniej widoczne pośród chwastów.

3. Chwast posiał nieprzyjazny człowiek. Nosimy w sobie skłonność do nieprzyjaźni; zdolność do wybierania przeciw Jezusowi, z dala od Jezusa, w „ukryciu przed” Jezusem. Są to wybory, w których Jezus jest pominięty.

4. Żniwa, czyli sąd ostateczny uporządkuje pozorny nieład na polu. Nic nie może istnieć „obok” Boga. Wszystko jest od Niego zawsze zależne. Jezus upewnia uczniów, że jest Boża sprawiedliwość nawet gdy w naszym odczuciu jej brakuje.

Rozmowa końcowa

Poproszę Jezusa bym zasiewał zboże, które będzie darem dla innych. Aby królestwo niebieskie we mnie się objawiło.

Dariusz Wiśniewski SJ