Świadectwo wiary o Chrystusie
I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły. Mk 16,15-20
Modlitwa przygotowawcza
Prośmy Boga, Pana naszego, aby wszystkie nasze zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały jego Boskiego Majestatu (CD 46).
Obraz do modlitwy
Przedstawmy sobie Jezusa wstępującego do nieba. Wsłuchajmy się w przesłanie przekazane swoim uczniom: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Prośba o owoc modlitwy
Prośmy, abyśmy z radością podjęli wezwanie Jezusa, aby iść i głosić Ewangelię całemu światu. Prośmy również, abyśmy sami stawali się żywą Ewangelią i dawali świadectwo o Jezusie.
1. Ostatnie słowa Jezusa wypowiedziane przed Wniebowstąpieniem to duchowy testament przekazany uczniom i Kościołowi: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Słowa te winniśmy nieustannie zgłębiać i odczytywać na nowo w zmieniających się okolicznościach, w jakich żyjemy. Jezus wzywa nas dziś, abyśmy poszli na cały świat i głosili Ewangelię, czyli dobrą nowinę o zbawieniu. Ma to być głoszenie Ewangelii z entuzjazmem i winno prowadzić do wyznania wiary i przyjęcia chrztu świętego. Choć jest to dobra nowina to jednak nie zawsze chętnie przyjmowana. Nieraz rodzi opór, sprzeciw a nawet wrogość. Uczniów Jezusa nie można powstrzymać i zamknąć im ust, o czym mówi sam Jezus: „Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19, 40).
Czy jesteśmy gotowi głosić Ewangelię, niezależnie od tego czy jest ona przyjmowana, czy nie? Czy zbyt łatwo nie zniechęcamy się w głoszeniu Ewangelii napotkanymi trudnościami i sprzeciwem? Czy chcemy być przydatnymi narzędziami w ręku Boga, aby posyłał nas tam gdzie On sam zamierzył?
2. Przyjęciu i uwierzeniu w Ewangelię, według zapowiedzi Jezusa, będą towarzyszyć nadzwyczajne znaki jak: wyrzucanie złych duchów, mówienie językami, uzdrowienia, itd. Nie powinniśmy w naszej wierze koncentrować się zbytnio na nadzwyczajnych znakach, bo są one skutkiem przyjęcia Ewangelii, ale raczej na pełnym zapału przepowiadaniu słowa Bożego. W tym kontekście warto powrócić do terminu „Nowa ewangelizacja” i pytać się czy nasze słowa w głoszeniu Chrystusa trafiają do serc słuchaczy żyjących w kulturze jakby Boga nie było? Czy przypadkiem nie uciekamy przed środowiskami nieprzychylnymi Bogu i szukamy raczej tych, które są dla nas życzliwe? Czy jesteśmy wytrwali i cierpliwi w głoszeniu Ewangelii wierząc, że to Bóg w swoim czasie daje wzrost? „Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost – Bóg” (1Kor 3, 7).
3. Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego przypomina nam, że celem naszego życia jest zbawienie wieczne i przebywanie z Bogiem w niebie. Czasami ta prawda bywa marginalizowana i łatwo o niej zapominamy, wiążąc swój cel i sens życia bardziej z doczesnością niż wiecznością. Tymczasem jest to prawda fundamentalna naszej wiary i nie powinniśmy o niej zapominać. Jak powiedział św. Augustyn w „Wyznaniach”: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie”. Całkowite wypełnienie serca człowieka nastąpi w spotkaniu z Bogiem w wieczności. Pytajmy się zatem czy wybory jakie podejmujemy koncentrują się bardziej na doczesności, czy też biorą pod uwagę perspektywę życia wiecznego po śmierci? Czy żyjemy prawdą zmartwychwstania i życia wiecznego wierząc, że tylko Bóg może w pełni zaspokoić i wypełnić pragnienia naszych serc?
Rozmowa końcowa
Podziękujmy Jezusowi za Jego troskę o wspólnotę Kościoła w kontynuacji dzieła przepowiadania słowa Bożego. Prośmy, aby nie zabrakło apostołów gotowych pójść na cały świat i głosić Ewangelię. Prośmy również, abyśmy włączyli się z entuzjazmem w ten nurt dawania świadectwa o Chrystusie. Na zakończenie odmówmy Ojcze nasz.
O. Jerzy Mordarski SJ
Fot: Wniebowstąpienie, Jan Matejko, Public domain, Wikimedia Commons