Balans pomiędzy pracą a wypoczynkiem
Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać. Mk 6, 30-34
Modlitwa przygotowawcza
Prośmy Boga, Pana naszego, aby wszystkie nasze zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały jego Boskiego Majestatu (CD 46).
Obraz do modlitwy
Przedstawmy sobie Apostołów opowiadających Jezusowi o swoich osiągnięciach w pracy apostolskiej. Wsłuchajmy się w zachętę Jezusa skierowaną do uczniów do zasłużonego odpoczynku.
Prośba o owoc modlitwy
Prośmy o zachowanie balansu pomiędzy wykonywaną pracą a wypoczynkiem. Prośmy również o umiejętność rezygnacji z zaplanowanego wypoczynku na rzecz większego dobra.
1. Uczniowie powracają z misji głoszenia słowa i gromadzą się wokół Jezusa. Są zapewne zmęczeni kilkudniową posługą, ale towarzyszy im radość z dobrze wykonanego zadania. Chętnie dzielą się z Jezusem owocami swojej pracy. Jakie to ważne, aby być razem wśród swoich i wspólnie cieszyć się z osiągniętych wyników.
Czy towarzyszy nam radość z dobrze wykonanej pracy? Czy potrafimy zauważyć i docenić pracę innych ludzi? A może jest tak, że skrywamy uczucia zazdrości względem ludzi mających osiągnięcia w pracy, wyrażając je uszczypliwością, ironią lub sarkazmem?
2. Jezus zauważa trud i poświęcenie Apostołów, ale również widzi ich zmęczenie. Potrzeby apostolskie są wielkie, że nawet na posiłek brakuje im czasu. Dlatego Jezus zachęca swoich uczniów do odpoczynku: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco.
To prawdziwa sztuka znaleźć równowagę pomiędzy pracą a odpoczynkiem. Co więcej, znaleźć równowagę i odpowiednie proporcje czasu w czterech wymiarach, jakimi są: modlitwa, praca, odpoczynek i czas dla przyjaciół. Czy troszczymy się wystarczająco o integralny rozwój i zachowanie balansu w tych czterech płaszczyznach życia? Czy przypadkiem praca zawodowa nie pochłania całego naszego czasu? Czy w naszym grafiku dnia jest odpowiednie miejsce i czas na modlitwę osobistą i wspólnotową? Czy potrafimy wypoczywać i cieszyć się ze spotkań z rodziną i przyjaciółmi?
3. Chwila wytchnienia, do której zachęcił Jezus uczniów, okazała się jednak niemożliwa. Ludzie spragnieni słuchania słowa Bożego zauważyli ich odpływających łodzią i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili. Dlatego Jezus widząc ogromne potrzeby ludu rezygnuje z wypoczynku. Jak zaznacza Ewangelista tłumy wiernych były: jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Ta Ewangelia uczy nas, że czasami okoliczności, których wcześniej nie przewidzieliśmy, mogą się nagle zmienić. I zaplanowany wcześniej czas na wypoczynek okazuje się niemożliwy, gdyż są ważniejsze sprawy nie cierpiące zwłoki. Nie wyklucza to z naszej strony rozeznania i umiejętności odmowy, zwłaszcza wtedy, kiedy nasi bliźni nadmiernie obciążają nas swoimi potrzebami, unikając osobistego zaangażowania w swoje obowiązki, które mogą wykonać.
Rozmowa końcowa
W rozmowie końcowej podziękujmy Jezusowi za troskę o swoich uczniów i o nas, abyśmy pracując nie zapomnieli o koniecznym wypoczynku. Prośmy również o umiejętność rozróżnienia autentycznych potrzeb bliźnich, którym winniśmy zaradzić, na miarę naszych możliwości, od wykorzystywania nas przez innych. Na zakończenie odmówmy Ojcze nasz.
O. Jerzy Mordarski SJ
Fot.: lumoproject.com