BIOGRAM
Ojciec Józef Andrasz urodził się 16 października 1891 roku. Przyszedł na świat w Wielopolu koło Nowego Sącza, w rodzinie, w której było dziesięcioro dzieci. Sakrament Chrztu św. otrzymał w kościele parafialnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wielogłowach. Wychowywany był przez rodziców w domu przepełnionym miłością, ciepłem, a przede wszystkim głęboką wiarą. Po ukończonych gimnazjum w Nowym Sączu, mając 15 lat, wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i po dwóch latach nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne. Studiował filozofię i teologię w Polsce i Grafenbergu (Jesenik na Morawach).
W dzień swoich imienin 19 marca 1919 roku w Krakowie, w kościele św. Barbary przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Anatola Nowaka. Mszę świętą prymicyjną celebrował końcem marca 1919 roku w kościele Ducha Świętego w Nowym Sączu. Po święceniach kapłańskich podjął pracę pisarza w Wydawnictwie Księży Jezuitów w Krakowie i zaangażował się w szerzenie kultu Serca Jezusowego. Z jego inicjatywy powstała seria wydawnicza: Biblioteka Życia Wewnętrznego, w której ukazało się ponad 40 tomów najwybitniejszych dzieł o tematyce ascetyczno-mistycznej.
Oprócz tematyki dotyczącej życia duchowego o. Andrasz zajmował się pisarstwem związanym z popularyzacją kultu Serca Jezusowego, Apostolstwa Modlitwy oraz z Liturgią. Jego książeczka zatytułowana Wspólnie z kapłanem, przybliżająca bogactwo Eucharystii, była bestsellerem i doczekała się aż 20 wydań, w łącznym nakładzie 250000 egzemplarzy. W latach 1923 – 1928 redagował Nasze Wiadomości i opublikował w nich wiele artykułów na tematy historyczne. Przez 10 lat (1930 – 1940) był redaktorem Posłańca Serca Jezusowego, a w latach 1936 – 1937 dyrektorem Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy. Dzięki jego staraniom wydano nowe opracowanie „Nowego Testamentu” w przekładzie ks. Jakuba Wujka SJ.
W 1930 roku został Krajowym Sekretarzem Apostolstwa Modlitwy oraz Dzieła Poświęcenia Rodzin. Był dyrektorem tych dzieł w diecezji krakowskiej i częstochowskiej; funkcje te pełnił aż do 1953 roku. Największym osiągnięciem w działalności duszpasterskiej o. Andrasza na tym polu było, przy aprobacie bł. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, poświęcenie Sercu Bożemu nie tylko rodzin czy parafii, ale całego narodu, które dokonało się 21 października 1951 roku.
Od 1932 roku był kwartalnym spowiednikiem nowicjatu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach, ale spowiadały się u niego także profeski. Siostra Faustyna po raz pierwszy skorzystała z jego posługi w czasie rekolekcji przed ślubami wieczystymi w kwietniu 1933 roku. Stałym kierownikiem duchowym został w ostatnich latach jej życia, które spędziła w Krakowie. W sumie o. Andrasz posługiwał Siostrze Faustynie przez ponad dwa i pół roku, a po jej śmierci zaangażował się w realizację jej posłannictwa. W duchowym Dzienniczku św. siostry Faustyny Kowalskiej jest najczęściej wymienianym kapłanem (59 razy). Pod jego kierunkiem powstał obraz Jezusa Miłosiernego pędzla Adolfa Hyły, słynący dziś łaskami w Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach.
On też zapoczątkował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego w klasztornej kaplicy Zgromadzenia w Łagiewnikach (1943) i obchodzenie święta Miłosierdzia (1944). Z jego inicjatywy zbierano wspomnienia o Siostrze Faustynie, a jego książeczka Miłosierdzie Boże… ufamy Tobie, popularyzująca nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez św. Siostrę Faustynę, została przetłumaczona na wiele języków i rozeszła się po całym świecie w ogromnych nakładach. Był autorem pierwszych biografii o Apostołce Bożego Miłosierdzia.
Był cenionym rekolekcjonistą, spowiednikiem i kierownikiem duchowym oraz kaznodzieją. Spowiadał nie tylko Siostrę Faustynę, ale także wiele innych osób, które prowadziły głębokie życie duchowe, wśród nich: bł. Anielę Salawę, bł. Klemensę Staszewską OSU, służebnicę Bożą Zofię Tajber, służebnicę Bożą s. Emanuelę Kalb. Był spowiednikiem zwyczajnym i nadzwyczajnym: nazaretanek, urszulanek, sióstr Sacre-Coeur, Matki Bożej Miłosierdzia i wielu innych zgromadzeń, kleryków oraz świeckich. Od czasu II wojny światowej aż do śmierci 1 lutego 1963 roku oddawał się apostolstwu Miłosierdzia Bożego. Jego ciało spoczywa w grobowcu oo. Jezuitów na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W drugiej dekadzie XXI wieku z Sądecczyzny, skąd pochodził, wyszedł prywatny kult ojca Andrasza. Powstała modlitwa o świętość kapłanów i chwałę Bożego Miłosierdzia.Posiada ona imprimatur Kurii w Tarnowie i stosowana jest przez osoby świeckie w blankietach Margaretkowych (grupy modlące się za kapłanów). Została przetłumaczona na wiele języków i trafiła wraz z wizerunkiem ojca Andrasza do Rosji, Włoch, Irlandii, Anglii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, na Ukrainę, Słowację oraz Węgry.
W święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego w roku 2015, na Wzgórzu Św. Krzyża w Parafii Mystków (Diecezja Tarnowska), Prowincjał Jezuitów o. Jakub Kołacz SJ poświęcił pomnik poświęcony ojcu Andraszowi – synowi ziemi sądeckiej. W tej parafii powstało pierwsze Ognisko Apostolstwa Modlitwy (1874 rok), którego to Apostolstwa krajowym dyrektorem był w latach 30-tych XX wieku ojciec Józef Andrasz.
Kult ojca Andrasza ma charakter trwały. W październiku 2015 roku powstała litania do o. Andrasza, jak i modlitwa o wyproszenie łask za jego wstawiennictwem i o jego beatyfikację. Od 2016 roku Prowincjał Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego, o. Jakub Kołacz SJ czynił przygotowania do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego, a w roku 2024 obecny Prowincjał tejże Prowincji, o. Jarosław Paszyński SJ, zwrócił się z prośbą o jego rozpoczęcie.
Relacja Komisji Historycznej charakteryzuje ojca Józefa Andrasza SJ jako człowieka, który był zakonnikiem kontemplatywnym w działaniu. Odznaczał się niesamowitym rozmachem apostolskim, który umiejętnie łączył z głęboką, duchową modlitwą. Był zaangażowany w rozmaite posługi, począwszy od pracy pisarskiej i redakcyjnej, po głoszenie rekolekcji czy też kierownictwo duchowe.
Przeprowadzona ocena teologiczna publikacji stwierdza, że jego posługa, jako kapłana i zakonnika, posiadała przede wszystkim wymiar eklezjalny. Swoją posługą pragnął objąć cały Kościół powszechny. Jego tłumaczenia dzieł z zakresu życia duchowego docierały do wielu ludzi pragnących głębszej więzi z Bogiem.
