Misterium Męki Pańskiej „Dzieci Golgoty” jest doświadczeniem modlitewnym, którego celem nie jest realistyczne przedstawienie ofiary Chrystusa, lecz ukazanie jej głębokiego znaczenia teologicznego. Jego twórca, Przemysław Wysogląd SJ, inspirował się Ewangelią według świętego Jana, która kładzie nacisk na królewskie wywyższenie i chwałę Jezusa w opisie Męki Pańskiej .
Jedną z kluczowych idei teologicznych misterium jest koncepcja narodzin chrześcijanina pod krzyżem. O ile godność ludzka wynika z bycia stworzonym na obraz i podobieństwo Boże, o tyle chrześcijanami stajemy się dopiero przez chrzest, zanurzając się w tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Tożsamość chrześcijańska jest więc pojmowana w perspektywie stania pod krzyżem i kontemplacji ran Chrystusa, co ukazuje nierozłączność miłości i cierpienia. Tytuł „Dzieci Golgoty” ma podkreślać wspólnotowy charakter tego doświadczenia, kiedy pod krzyżem „rodzimy się jako uczniowie”.
Istotną rolę w misterium odgrywa postać „umiłowanego ucznia” z Ewangelii świętego Jana. Choć tradycja utożsamia go ze świętym Janem, to symbol każdego chrześcijanina. „Umiłowany uczeń” jest tym, który słuchał Serca Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy, stał pod krzyżem, patrzył na przebite Serce i jako pierwszy uwierzył w zmartwychwstanie po zobaczeniu pustego grobu.
Misterium świadomie unika przemocy, charakterystycznej dla późnośredniowiecznych przedstawień Męki Pańskiej. Zamiast tego, inspiruje się sztuką wczesnochrześcijańską, która nie eksponowała okrucieństwa, a często przedstawiała Chrystusa z otwartymi oczami, jako Zmartwychwstałego. Celem jest stworzenie doświadczenia modlitewnego, które skłania do refleksji nad znaczeniem cierpienia Chrystusa, a nie tylko jego dosłownym przedstawieniem. Misterium posługuje się językiem symbolicznym, podobnym do tego z Pisma Świętego, który jest nam dany „z góry”.
Inspiracją dla „Dzieci Golgoty” był również film „Jezus z Montrealu” Denysa Arcanda, który opowiada o grupie amatorów przygotowujących misterium i duchowej przemianie, jakiej doświadczają. Podobnie tutaj, twórcy zależało na zaangażowaniu w tworzenie misterium głównie amatorów, ludzi wierzących, którzy nie „grają”, lecz autentycznie angażują się w przeżywane tajemnice. Sam proces tworzenia misterium był ważny, prowadząc do głębokich doświadczeń i przemiany uczestników. Przykłady takich poruszających momentów to swobodna i radosna atmosfera podczas sceny Ostatniej Wieczerzy czy cierpliwość aktora grającego Jezusa podczas sceny pojmania.
Misterium „Dzieci Golgoty” ma również powiązania z Eucharystią, uobecniając tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Jezusa oraz gromadząc wspólnotę. Podobnie jak Msza święta nie jest indywidualnym doświadczeniem, ale doświadczeniem wspólnoty, tak misterium ma jednoczyć uczestników pod krzyżem. Jedną z ról misterium jest wtajemniczenie, a „Dzieci Golgoty” wtajemniczają w doświadczenie spotkania z Chrystusem poprzez modlitwy osób, które Go spotykają. Celem jest, aby każdy widz mógł odnaleźć swoje odbicie w którymś z bohaterów. Misterium ukazuje również kontrkulturowy charakter chrześcijaństwa, które nie zawsze musi podobać się światu. Poprzez urealnienie uczestnictwa w historii zbawienia, misterium realizuje pragnienie bycia z cierpiącym Chrystusem i ukazuje sens cierpienia zjednoczonego z Jego męką.
Więcej o Misterium Męki Pańkiej