Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze. Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. a nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”.
J 14, 15-16. 23b-26
Obraz do modlitwy:
Wraz z uczniami wejdę do wieczernika, by posłuchać Jezusowej zapowiedzi Jego odejścia i obietnicy posłania Ducha św., który będzie pouczał, bronił i przypominał o tym, czego Jezus nauczał będąc z nami i jednym z nas.
Prośba o owoc modlitwy:
Panie Jezu, dziękuję Ci za dar Ducha św., i za to, że dzięki Jego natchnieniom mogę wiernie trwać na Twojej drodze, mogę żyć Twoją nauką, Twoją prawdą i przykazaniami. Duchu św. przypominaj mi, że Jezusowa nauka jest wyrazem Jego miłości i wezwaniem, bym chciał odpowiadać miłością na Miłość.
„Dam Wam Ducha, Parakleta”
Pan Jezus obiecuje Ducha św. którego nazywa Parakletem. Znaczy to, że Duch św. jest naszym obrońcą, adwokatem i orędownikiem. On będzie nas bronił. Przed czym? Przed tym, co przeciwne nauce, jaką zostawił nam Jezus. Jest więc obrońcą prawdy o nas samych i o Bogu, prawdy, jaką zostawił nam Chrystus, która sprawia, że stajemy się Jego uczniami. Jest to prawda o nas samych, a działa w naszym sumieniu, poucza nas o grzechu i broni przed zakłamaniem.
Prawda, jakiej broni w nas Duch św. mówi nie tylko o naszym grzechu, ale także o Bożym przebaczeniu. Przecież nasz Bóg jest Miłością. Duch Prawdy poucza o Bogu i o człowieku. Przypomina przecież o naszych grzechach, ale również o Bożym miłosierdziu. Wskazuje na Boże przykazania jako na drogę miłości, wytyczoną nam przez kochającego i zatroskanego o nasze szczęście Boga.
Potrzebujemy takiego Obrońcy i Pocieszyciela. Im mocniej świat pogrąża się w kłamstwie i niezależności od Boga, im bardziej zniechęca do poszukiwania prawdy, tym bardziej potrzeba nam pragnąć i poszukiwać Ducha św. dla siebie, dla Kościoła i świata.
„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę”
To wszystko czego nauczał Jezus, a co dzisiaj zawarte jest na kartach Ewangelii, jest wyrazem Bożej troski o nas i miłości, jaką Bóg nam okazuje. Zachowanie przykazań jest także wyrazem naszej miłości Boga. Przykazania pomagają nam zobaczyć, co nam pomaga na drodze do pełni szczęścia, a co się tej drodze sprzeciwia, prowadząc do zguby. W relacji człowieka z Bogiem pierwsza jest zawsze miłość, czyli najgłębsza więź z Tym, kogo kocham i Kto mnie kocha. Miłość jest warunkiem poznania Boga, przyjęcia Jego nauki. Im bardziej, głębiej człowiek kocha, tym mądrzej żyje. Duch Święty jest „odpowiedzialny” za jedno i drugie. Jest zarówno Duchem Miłości, jak i Duchem Prawdy. To działa w obie strony – kto kocha, ten staje się wierny prawdzie przykazań i vice versa – kto żyje według prawdy przykazań, ten prawdziwie kocha
„On was nauczy i przypomni”
Duch św. przychodzi jako dar poznania tego co Boże w naszym życiu. Jest więc darem spotkania z Bogiem i wezwaniem do przyjęcia całej Trójcy Przenajświętszej. Otwierając się na dar Ducha św. staję się „świątynią Trójcy Przenajświętszej”. Istotą naszej świętości jest odczytanie Bożego pragnienia, aby się z nami najpełniej zjednoczyć.
Duch św., którego zapowiada Jezus uczy nas potrzeby otwarcia się na Bożą miłość, Bożą naukę i Boże przykazania, a także przypomina nam to wszystko, czego nauczał Jezus, a co dzisiaj zawarte jest na kartach Ewangelii. W ten sposób Jezus zapowiada ciągłość Jego misji i nauczania z tym, o czym na różny sposób przypomina Duch św. Chodzi o jedność i ciągłość między nauczaniem Jezusa a natchnieniami Ducha św. Nowość nauki Ducha św. nie jest uzupełnieniem nauczania Jezusa, ale jest potwierdzeniem tego, czego nauczał Jezus i co zawarte jest w Ewangelii. Jest obroną przed błędnym odczytaniem Jezusowej nauki. Dar Ducha św. jest nieustannym przypominaniem, że Jezus jest z nami w Kościele, w Ewangelii i w Sakramentach.
Rozmowa końcowa
Podziękuję Jezusowi za naukę prawdy, jaką zostawił nam w Ewangelii i za to, że dał Mi Ducha św. aby mi przypominał, że Boże przykazania i nauka są wyrazem Bożej miłości, a życie zgodne z nimi jest moją odpowiedzią miłością na Miłość.
o. Jerzy Sermak SJ
Fot. Kreator obrazów DALL·E 3, bing.com