Pić kielich Jezusa
Wtedy podeszli do Niego synowie Zebedeusza, Jakub i Jan, i rzekli: Nauczycielu, chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy. On ich zapytał: Co chcecie, żebym wam uczynił? Rzekli Mu: Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twej stronie. Jezus im odparł: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony? Odpowiedzieli Mu: Możemy. Lecz Jezus rzekł do nich: Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których zostało przygotowane. Gdy dziesięciu [pozostałych] to usłyszało, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu. Mk 10, 35-45
Modlitwa przygotowawcza
Prośmy Boga, Pana naszego, aby wszystkie nasze zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały jego Boskiego Majestatu (CD 46).
Obraz do modlitwy
Przedstawmy sobie dwóch uczniów Jakuba i Jana zwracających się do Jezusa z prośbą. Wsłuchajmy się w odpowiedź Jezusa udzieloną swoim uczniom.
Prośba o owoc modlitwy
Prośmy, abyśmy tak jak Jezus, przyjęli wolę Bożą i wypełnili ją w swoim życiu. Prośmy również o naśladowanie Jezusa w przyjęciu krzyża, który prowadzi do chwały zmartwychwstania.
1. Synowie Zebedeusza Jakub i Jan zdobyli się na odwagę i proszą Jezusa o pewien przywilej: Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twej stronie. Wydaje się, że uczniowie proszą o coś ważnego i dobrego dla siebie, co dotyczy nie tyle ziemskiego życia, ale wieczności. Jest to prośba, w której może odnaleźć się każdy, kto chciałby zabezpieczyć sobie przyszłość, szczęście wieczne. Jeśli dodatkowo przywołamy inne słowa Jezusa: Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam (Mt 7, 7) to tym większego można nabrać przekonania, że prośba uczniów ma sens.
O co my prosimy Jezusa? Czy nasze prośby kierowane do Boga ograniczają się tylko do potrzeb ziemskich? Czy prosimy Ducha Świętego o światło, aby wiedzieć o co prosić Boga? Czy w modlitwie prośby o rzeczy dobre jesteśmy wytrwali i cierpliwi?
2. W odpowiedzi Jezus mówi do uczniów: Nie wiecie, o co prosicie. I wyjaśnia im, że kielich, który będzie pił Jezus, a który będą pić również uczniowie, jest kielichem męki i cierpienia, poprzez który zmierza do chwały zmartwychwstania. Uczniowie proszą o zaszczytne miejsca i przywileje z pominięciem krzyża i cierpienia. Jezus proponuje uczniom inną drogę, drogę bezinteresownej miłości, która nie pyta o nagrodę, ale w pełni ufa Bogu, również w to co przygotował w chwale.
Jesteśmy wezwani przez Jezusa, aby iść za nim i naśladować Go. Pójście za Nim i naśladowanie Go zawiera w sobie nagrodę, o którą nie musimy pytać, jeśli ufamy Bogu. Czy jesteśmy gotowi podjąć z Jezusem kielich cierpienia i krzyża, który zmierza do chwały? Jak wygląda nasza ufność Bogu szczególnie w momentach próby?
3. Po usłyszeniu odpowiedzi Jezusa pozostali uczniowie oburzyli się na Jakuba i Jana, jakby chcieli pokazać, że obce są im myśli o zaszczytach i przywilejach. Jezus, który znał serca uczniów nie wymagał od nich natychmiastowej bezinteresownej służby. Do tego uczniowie będą dorastać powoli i cierpliwie w próbach wiary przez całe życie. Jezus daje im przykład siebie, który stanie się dla nich jedynym wzorem w pielgrzymce wiary do chwały zmartwychwstania: Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.
Rozmowa końcowa
W rozmowie końcowej podziękujmy Jezusowi za Jego miłość i cierpliwość do nas. Prośmy, abyśmy idąc za Nim wpatrywali się w Jego przykład uniżonego sługi dającego życie za nas. Na zakończenie odmówmy Ojcze nasz.
O. Jerzy Mordarski SJ
Fot.: Domena publiczna, Wikimedia commons (Rembrandt, św. Jakub)