Wprowadzenie do modlitwy opartej na drugim czytaniu z 4 Niedzieli Wielkiego Postu – 2.03.2008
SŁOWO BOŻE: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić. Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem. Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.”
[Ef 5,8-14]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy siebie pośród ludzi nas otaczających i spróbujmy zobaczyć świetlistość własnego oblicza, objawiającą się w prawości życia i objawiającą serce żyjące w zażyłości ze Światłością świata, którą jest osoba Jezusa.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy Jezusa o łaskę przyjęcia Go jako Światłości naszych serc, byśmy mogli być światłem dla otaczających nas ludzi, żyjąc w prawdzie, sprawiedliwości i prawości i mając dar rozeznawania tego, co Jemu miłe.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
Postępujcie jak dzieci światłości!
Paweł przypomina członkom bliskiej mu gminy efeskiej to, kim byli przed przyjęciem jego nauki o Jezusie jako Panu ich życia. Przedstawia ich ówczesną sytuację jako bycie ciemnością. Zaraz jednak stwierdza, że obecnie są już oni światłością w Panu Jezusie, stąd zachęca, by rzeczywiście postępowali jak dzieci światłości. Jasno określa też, co to oznacza, stwierdzając, że owocem światłości jest wszelka prawość w postawach, sprawiedliwość w relacjach i prawda w słowach.
Jaka jest nasza postawa dzieci światłości? Czy nasze codzienne postawy są prawe, czy nasze relacje cechują się sprawiedliwością, a nasze słowa niosą prawdę płynącą z miłości i przynoszącą wyzwolenie?
Badajcie, co jest miłe Panu
Paweł ma świadomość, że sam wybór Jezusa i „bycie światłością” nie gwarantuje Efezjanom automatycznie, że każda ich podjęta decyzja będzie dobra, i dlatego zachęca jednoznacznie: badajcie, co jest miłe Panu. A zatem kryterium wyborów opierać się powinno na tej prostej zasadzie, że podejmowana rzecz jest Bogu miła. Miła Bogu sprawa zawsze wpierw musi być zgodna z Jego przykazaniami, a potem również z całą mądrością przekazaną nam przez ewangelię, a zawierajęcą nauczanie Pana Jezusa. Znajdujemy tu więc najbardziej fundamentalną zasadę wszelkiego duchowego rozeznawania.
Jak my rozeznajemy to, czego Bóg od nas oczekuje, co Jemu jest miłe? Czy odnosimy się do Bożych przykazań i do nauczania Jezusa jako fundamentu naszych codziennych decyzji?
Wszystko, co staje się jawne, jest światłem
W końcu dotyka Paweł możliwości ulegania pokusie bycia takimi, jakie jest otaczające środowisko, z którego wyszli chrześcijanie efescy, przyjmując do swych serc Jezusa. Prosi więc adresatów listu, by nie mieli oni udziału w bezowocnych czynach ciemności, jakie mają miejsce w Efezie. Co więcej, powinni raczej piętnować tych, którzy tak żyją, bo wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu i to prowadzi do nawrócenia. A jak widać, mają się ci ludzie z czego nawracać, skoro stwierdza, że o tym, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić. Z opisu Dziejów Apostolskich wiemy, że dotyczyło to szczególnie praktyk magicznych popularnych w tym mieście.
Czym nas kusi nasze środowisko? Jakie bezowocne czyny ciemności nam grożą? Co się dzieje wstydliwego po kryjomu, co należałoby napiętnować i oświetlić dla nawrócenia? Czy nie ulegamy różnym formom postaw magicznych, na przykład wróżbom czy horoskopom?
ROZMOWA KOŃCOWA: Prośmy Jezusa, byśmy mogli stawać się coraz bardziej dziećmi światłości, tak by nasze codzienne postawy cechowała prawość i sprawiedliwość. Powierzmy Mu wszelkie nasze relacje, by nasze słowa niosły w nich prawdę płynącą z miłości i przynoszącą wyzwolenie tym, których spotykamy. Polecajmy też wszystkie formy naszego rozeznawania, byśmy szukali zawsze tego, co Bogu miłe, pamiętając, że przekazał nam to w formie dekalogu i nauczania ewangelicznego.
Opracował O. Tadeusz Hajduk SJ