Wprowadzenie do modlitwy opartej na Ewangelii z Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego – 28.05.2006
HISTORIA: Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie.” Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.
[Mk 16,15-20]
OBRAZ DO MODLITWY: zobaczmy spotkanie apostołów z Jezusem, który przekazuje im końcową misję niesienia Jego nauczania wszystkiemu stworzeniu, zapowiadając też mocne znaki, jakie temu głoszeniu będą towarzyszyły.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy o otwarcie się na Jezusową misję głoszenia Ewangelii i towarzyszące temu znaki, jakimi Jezus może to głoszenie potwierdzać.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Wniebowstąpienie zamyka relację o życiu ziemskim Jezusa. Dzisiejsza Ewangelia nie daje szczegółowego opisu tego wydarzenia, tylko o tym napomyka jakby mimochodem. Natomiast słyszymy w niej o misji danej przez Jezusa apostołom tuż przed Jego wniebowstąpieniem. Pan Jezus mówi im: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” Posyła ich więc nie tylko do znanych im terenów ich ojczyzny, lecz chce, by jego Ewangelia dotarła wszędzie na świecie i do każdej osoby. I kto uwierzy w to, co będą przepowiadali, i w wyniku tego przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony. Natomiast kto im nie uwierzy, ten będzie potępiony. Widzimy więc, że warunkiem zbawienia nie jest sam tylko chrzest, lecz związane z nim uwierzenie w głoszoną Ewangelię.
Dziś Kościół przypomina, że „Ci, którzy z pomocą Bożą przyjęli wezwanie Chrystusa i odpowiedzieli na nie dobrowolnie, sami z kolei, przynaglani miłością Chrystusa, głosili wszędzie na świecie Dobrą Nowinę. Skarb otrzymany od Apostołów został wiernie zachowany przez ich następców. Wszyscy wierzący w Chrystusa są powołani do przekazywania go z pokolenia na pokolenie, głosząc wiarę, przeżywając ją we wspólnocie braterskiej oraz celebrując ją w liturgii i w modlitwie” [KKK 3].
Czy tak do końca uwierzyliśmy w głoszoną nam Ewangelię? Czy przeżywamy naszą wiarę we wspólnocie braterskiej, pogłębiając ją poprzez liturgię oraz modlitwę osobistą? Jak wypełniamy tę naszą misję głoszenia przyjętej przez nas Ewangelii, niezależnie od tego, do jakiego stanu Kościoła należymy?
2. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą…
Po daniu misji apostołom Pan Jezus wypowiada mocne słowa na temat tego, czym się będzie objawiało w ludziach owo uwierzenie apostołom głoszącym Ewangelię. Stwierdza, że towarzyszyć im będą pewne mocne znaki. Będą oni w imię Jezusa wyrzucać złe duchy, czyli otrzymają ten dar, jakiego Jezus udzielił już wcześniej swoim apostołom. Będą także mówić nowymi językami, co może oznaczać dar języków, o którym naucza Paweł w swoich Listach. Jeszcze bardziej zaskakujące jest stwierdzenie, że węże brać będą do rąk, co się zweryfikowało u św. Pawła na Malcie, gdzie nic mu się nie stało mimo ukąszenia przez jadowitą żmiję. I Jezus twierdzi także, że jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im to szkodzić. Zaś na koniec obiecuje, że będą kłaść ręce na chorych, i ci odzyskają zdrowie, co też się potwierdzało w życiu Kościoła opisanym w Dziejach Apostolskich i w Listach Pawłowych.
I dziś nauczanie Kościoła przypomina nam, że „Zmartwychwstały Pan ponawia to posłanie («W imię moje… na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie»: Mk 16, 17-18). Potwierdza je przez znaki, jakich dokonuje Kościół, wzywając Jego imienia. Znaki te świadczą w specjalny sposób, że Jezus jest naprawdę «Bogiem, który zbawia»” [KKK 1507].
Które z tych znaków dostrzegamy dziś w życiu Kościoła? W czym potwierdza się fakt, że Jezus nadal zbawia całego człowieka, wyzwalając go z chorób i ze zniewoleń duchowych? Jaka jest nasza wiara w uzdrawiającą moc sakramentów?
3. Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Kiedy po przekazaniu misji apostołom Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga, oni poszli i głosili Ewangelię wszędzie. A Pan Jezus współdziałał z nimi i potwierdził ich naukę znakami, które jej towarzyszyły, a które sam wcześniej zapowiedział. Czyli apostołowie uzdrawiali chorych i wyrzucali złe duchy, modlili się „językami”…
Kościół poucza już na początku Katechizmu, że „Chrystus posłał Apostołów, których wybrał, dając im nakaz głoszenia Ewangelii (…) Umocnieni tym posłaniem, Apostołowie «poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły» (Mk 16, 20)” [KKK 2].
Dziś głoszenie Ewangelii dalej się odbywa i trzeba by się zapytać, jakie dziś znaki potwierdzają naukę przez nas głoszoną? A jeśli tych znaków nie dostrzegamy, to czyja w tym wina i czy to nie powoduje, że wiara nasza jest dziś słaba i powierzchowna?
ROZMOWA KOŃCOWA: Zaprośmy Jezusa do swojego serca powierzając Mu wszelkie pragnienia, które podczas modlitwy się w nas zrodziły. Prośmy, byśmy potrafili we właściwy sposób podjąć Jego misję głoszenia tego, czego sami doświadczamy w bliskości z Nim. Poprośmy, by to doświadczanie Jego bliskości objawiło się nie tylko w naszym głoszeniu Ewangelii, ale i w znakach jakie temu będą towarzyszyły. Prośmy o głębszą wiarę w moc sakramentów, z których korzystamy i których – jeśli jesteśmy kapłanami – udzielamy, tak by mogło się w nich dokonywać dogłębne uzdrawianie i wyzwalanie nas z mocy ciemności.
opracował O. Tadeusz Hajduk SJ