Józef Augustyn SJ (red.) / Wydawnictwo WAM
Drugi tydzień Ćwiczeń duchownych daje jedynie przedsmak tego, kim Jezus pragnie być dla nas i czym pragnie nas obdarzyć. Jeżeli rekolekcje ignacjańskie mają spełnić swoją rolę, winny być przeniesione w codzienność życia. Autentyczność naszego poznania i miłowania Chrystusa sprawi, że znajdziemy dla Niego miejsce w swym sercu, choćby miało być ono tak skromne, jak grota betlejemska.
Dzięki kontemplacji ewangelicznej Osoba i nauczanie Jezusa staje się dla nas sakramentem, który umożliwia zgłębianie tajemnicy samego Boga, zgodnie z obietnicą daną uczniom: Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca (J 14, 9). Patrząc na człowieczeństwo Chrystusa oczyma ciała, uczymy się „widzieć” Jego Bóstwo oczyma duszy. Całe życie Jezusa, które kontemplujemy, mówi nam o nieskończonej miłości Boga do nas i jednocześnie zaprasza nas do udzielenia na nią odpowiedzi. Inspiracją i zachętą do tego doświadczenia może stać się książka Co zabrać ze sobą? Po drugim tygodniu „Ćwiczeń duchownych” św. Ignacego Loyoli.
Fragment książki:
Wstęp
Co zabrać ze sobą? Po drugim tygodniu „Ćwiczeń duchownych”, który oddajemy do Państwa rąk, to kolejny – trzeci już – tom z minikolekcji rekolekcyjnej: Co zabrać ze sobą? przygotowanej przez jezuickie Wydawnictwo WAM jako pomoc dla osób odprawiających rekolekcje ignacjańskie. Publikacja pragnie służyć osobom wyjeżdżającym z domu rekolekcyjnego po drugim tygodniu w podtrzymaniu i rozpalaniu ciągle na nowo pragnienia poznawania, miłowania i naśladowania Chrystusa w codzienności życia.
1. Po doświadczeniu głębi grzechu i przebaczającej łaski Boga w pierwszym tygodniu, w tygodniu drugim rekolektant szuka z wytrwałością i zapałem osobowego spotkania z Jezusem, by móc Go pełniej poznać, pokochać i naśladować. W każdej kontemplacji drugiego tygodnia Ojciec Ignacy zaprasza, by: „Prosić o dogłębne poznanie Pana, który dla mnie stał się człowiekiem, abym Go więcej kochał i więcej
szedł w Jego ślady”*. Wierna kontemplacja ewangeliczna sprawia, że Chrystus staje się dla chrześcijanina najważniejszym odniesieniem we wszystkich sprawach jego życia, zarówno tych wielkich i ważnych, jak też małych i zdawać by się mogło banalnych. Sam Jezus powiedział: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie (Łk 16, 10).
2. Rekolekcyjne kontemplacje drugiego tygodnia Ćwiczeń dają jedynie przedsmak tego, kim Jezus pragnie być dla nas i czym pragnie nas obdarzyć w całym naszym życiu. Jeżeli drugi tydzień ma spełnić swoją rolę, to doświadczenie, które rozpoczęło się w zaciszu domu rekolekcyjnego, winno być kontynuowane we własnym domu i to niezależnie od uwarunkowań materialnych, rodzinnych i zawodowych. Autentyczność naszego poznania i miłowania Chrystusa sprawi, że znajdziemy dla Niego miejsce, choćby miało być ono skromne jak betlejemska grota, która Go ugościła.
Dzięki codziennej kontemplacji ewangelicznej Osoba i nauczanie Jezusa stają się dla nas sakramentem, który umożliwia nam zgłębianie tajemnicy samego Boga, zgodnie z obietnicą daną przez Niego uczniom: Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca (J 14, 9).
Patrząc na człowieczeństwo Chrystusa oczyma ciała, uczymy się „widzieć” Jego Bóstwo oczyma duszy. Całe życie Jezusa, które kontemplujemy, mówi nam o nieskończonej miłości Boga do nas i jednocześnie zaprasza nas do udzielenia na nią odpowiedzi. To pełnia Bóstwa, która jest w Chrystusie, dogłębnie uświęca każde Jego słowo, każdy czyn, każdy gest. Cała ludzka rzeczywistość doznała w Jezusie uświęcenia. I dlatego wszystko, co opisują Ewangelie, stanowi dla nas pouczenie o tym, kim jesteśmy, kim mamy się stawać i jak powinniśmy żyć.
W codzienności życia duchowego ewangelicznej kontemplacji winny towarzyszyć zwyczajne praktyki religijne: rachunek sumienia, lektura duchowa, kierownictwo duchowe. Stąd też w Co zabrać ze sobą? Po drugim tygodniu „Ćwiczeń duchownych”, obok artykułów poświęconych kontemplacji drugiego tygodnia, podejmujemy także refleksję nad metodami modlitwy, które były przedmiotem refleksji w poprzednich tomach: Co zabrać ze sobą? Po fundamencie „Ćwiczeń duchownych” oraz Co zabrać ze sobą? Po pierwszym tygodniu „Ćwiczeń duchownych”.
3. Dla osób, które stoją przed wyborem drogi życia, drugi tydzień może być ważną pomocą w zdobywaniu wolności wewnętrznej wobec tego, co ma być przedmiotem ich wyboru. „W każdym bowiem dobrym wyborze […] oko naszej intencji winno być proste, wpatrzone jedynie w cel, dla którego jesteśmy stworzeni, a mianowicie dla chwały Boga”
(Ćd 169). Będąc wewnętrznie wolnym, człowiek może usłyszeć wezwanie Jezusa do pójścia tą drogą, którą On sam dla niego wybrał. Nasz wybór drogi życia jest bowiem zawsze przyjęciem zaproszenia samego Jezusa. U osób zaś, które dokonały już wyboru stanu życia, kontemplacje drugiego tygodnia prowadzą do reformy życia oraz do pogłębiania i ożywiania doświadczenia wiary.
4. Książka została przygotowana w ramach redakcji kwartalnika „Życie Duchowe” we współpracy z Centrum Duchowości Ignacjańskiej w Częstochowie. Redaktorem serii jest redaktor naczelny kwartalnika Józef Augustyn SJ, autor publikacji rekolekcyjnych, zaangażowany od połowy lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku w animację rekolekcji ignacjańskich w Polsce. Poszczególne tomy Co zabrać ze sobą? skierowane są zarówno to rekolektantów, którzy odprawiają kolejne części Ćwiczeń, jak też do zainteresowanych duchowością ignacjańską. Dla osób, które kiedyś rozpoczęły tę formę rekolekcji i z jakichś powodów przerwały odprawianie kolejnych tygodni, lektura może być pomocą w podjęciu decyzji o kontynuowaniu Ćwiczeń duchownych.
Wydawnictwo WAM